Het fenomeen burn-out is een groeiende bron van zorg en aandacht. Uit onderzoek van TNO, dat begin dit jaar werd gepubliceerd, blijkt dat het aantal werknemers met burn-outklachten is toegenomen en dat het één van de belangrijkste oorzaken is voor verzuim en disfunctioneren.
Verzuim is duur en in mijn ruim 20 jaar ervaring met re-integratietrajecten heb ik gezien dat er vaak onnodig lang gewacht wordt om een hersteltraject in te zetten waardoor lijden, disfunctioneren en uiteindelijk verzuimduur, aanzienlijk verlengd worden. Mensen met dit soort klachten geven vaak zelf pas laat toe dat het niet gaat en binnen het werk wordt het probleem vaak veel te laat erkend en/of wordt het probleem als iets persoonlijks van de medewerker gezien. Ondertussen lopen de kosten door disfunctioneren en verzuim enorm op!
Als je zelf last hebt van dit soort klachten of wanneer je als werkgever/HR-manager mensen in je omgeving of op het werk kent die deze klachten hebben, dan waren er vaak al aanwijzingen voordat deze klachten tot minder goed functioneren en uitval zijn gaan leiden.
Burn-out is volledig gemedicaliseerd
Burn-out is volledig gemedicaliseerd geraakt en zijn we burn-out als een min of meer abnormaal verschijnsel en als ziekte gaan beschouwen. Omdat onze omgang met pijn, verdriet en ongeluk gemedicaliseerd is geraakt, is het in de hoek terecht gekomen van stoornis, ziekte en gebrek, terwijl burn-out ook gezien kan worden als een continu aanwezige overlevingsstruggle met de eisen die mensen aan zichzelf stellen en/of waarvan ze menen dat ze aan hen gesteld worden. Door die continue struggle, ontregelen we volledig. Dat heeft grote impact op onze hormoonhuishouding (vrijkomen van o.a. stresshormoon), ons autonome zenuwstelsel en ons immuunsysteem. Eenmaal in die modus gekomen, wordt herstel steeds moeilijker en dreigt volledige uitputting.
Uitputting door mentale overbelasting (burn-out) wordt doorgaans een-op-een gekoppeld aan werk gerelateerde stressklachten, waarmee meteen de schuldvraag een rol gaat spelen. Ligt het aan de persoon zelf of aan het werk?
In gesprekken met mensen met burn-out-klachten zie ik vaak dat deze uitputting kan samenhangen met langdurig opgehoopte en niet-erkende problematiek met betrekking tot eigen levensvragen. Denk aan verlieservaringen, de ervaring tekort te schieten in het leven, onbegrip over hoe het leven loopt of het gevoel geen contact meer te hebben met wie je bent, wat voor jou werkelijk van waarde is. Overbelast raken binnen het werk is hier onderdeel van, omdat het, soms langdurig, negeren van het minder worden van je eigen draagkracht, een rol gaat spelen bij normaal kunnen functioneren en uiteindelijk uitvallen in werk.
Uitval door burn-out kun je voorkomen!
Hoe?
Door signalen van overbelasting te herkennen en serieus te nemen. De sociale omgeving (werk, familie, vrienden) kan daarbij een belangrijke rol vervullen. Dat is zeer behulpzaam om vervolgens met aandacht stil te gaan staan bij jezelf! We zien immers dat mensen met een gevoeligheid voor burn-out, de neiging hebben om aan zichzelf en hun eigen behoeftes en eigen grenzen, voorbij te gaan.
Stil gaan staan helpt allereerst om te ervaren wat dat stilstaan met je doet en wat voor gedoe dat stilstaan zelf alleen al kan geven. Het gaat helpen om niet meer in gevecht met jezelf te raken. Kwetsbaarheid kan en mag zo aanwezig zijn en bijkomende emotionele reacties worden niet langer als bedreigend ervaren. Dit opent de poorten naar herstel en door dit te doen wordt een belangrijke stap genomen, in het nemen van regie en verantwoordelijkheid over het eigen bestaan.
Herken je jezelf in wat ik beschreven heb, of ben je verwijzer, of werkgever/leidinggevende en wil je meer weten over mogelijkheden en interventies? Neem dan contact met mij op.
More
0 reacties op “Burn-out, snelle interventie helpt”Voeg die van jou toe →