Toenemend ziekteverzuim door Covid

Toenemend ziekteverzuim en om kunnen gaan met Covid-19, wat een gedoe!?

Met de huidige Corona-crisis zien we, zeker binnen de zorginstellingen, dat het verzuim enorm toeneemt en dat we bij dit Drama, terecht, de schuld zijn gaan leggen bij de zware belasting van de werkzaamheden, de hoog oplopende emotionele belasting en de toenemende invloed van korte lontjes bij zorgvragers, maar waarschijnlijk ook bij zorgverleners onderling (wel of niet gevaccineerd willen worden).

Ik denk dat dit verzuim in toenemende mate aan het oplopen is omdat we, als sociale wezens proberen te overleven en ons in die overlevingsbehoefte, gezien en gehoord willen voelen. Maar op het moment dat we ons niet meer gehoord en gezien voelen, komen we in de overlevingsmodus en hebben we feitelijk nog maar drie ‘keuzemogelijkheden’: Vechten, Vluchten en/of Verstarren! 

Vechten door ruzie te maken, met elkaar de discussie aan te gaan, elkaar de maat te nemen op allerlei wel of niet wetenschappelijke overtuigingen, op potten en pannen te gaan slaan als de premier met een verklaring komt en soms door letterlijk met elkaar op de vuist te gaan.

Vluchten door te vermijden, het ongemak uit de weg te gaan, het gesprek uit de weg gaan, Covid-19 afdoen als een griepje, je angst te vermijden door te doen alsof het allemaal wel meevalt of juist de ernst van e situatie vergroten om vervolgens onder te duiken.

Verstarren door vast te lopen in de overtuiging dat we het niet meer zien zitten, ons oude leven terug willen en oplopende spanning weg te zakken in het eigen gelijk en het gevoelde onrecht!